Wenen

Maandag 24 juli en dinsdag 25 juli

Maandagochtend zijn we naar Oostenrijk gereden naar een stadscamping vlak bij Wenen. De reis is zonder gekkigheden verlopen, behalve dan dat we naar de afspeellijst ‘(Hollandse) Klappers’ van Keo hebben geluisterd :) Ook de band hield zich goed. Mink heeft op dit moment meer onzekerheden op zijn vakantie, omdat hij deze week van Albanië naar Corfu zou vliegen. Beetje onzeker nu met de bosbranden…Wij zijn snel na aankomst met de trein naar Wenen vertrokken. Dat is normaal gesproken 20 minuten, maar nu was een stuk van het metro-netwerk afgesloten wegens werkzaamheden. Het was nog een hele puzzeltocht met treinen, metro’s, trams en bussen, maar we zijn uiteindelijk aangekomen in het centrum. De eerste indruk van de stad was overweldigend! Zoveel mooie, grote, statige gebouwen. Wenen is lange tijd de hoofdstad geweest van het machtige Habsburgse Rijk en daarom zijn de gebouwen en paleizen even indrukwekkend als die van Parijs en Londen. We hebben een stukje over de Ringstraße, ofwel de pronkboulevard, gelopen en daar zagen we het ene na het andere mooie gebouw. Via het extravagante operagebouw en het gezellige Stadtpark liepen we naar de Heldenplatz. Aan dit plein staat het imposante Hofburgpaleis, het winterpaleis van keizer Frans Joseph en keizerin Sisi. Hier is ook de wereldberoemde Spaanse Rijschool waar al meer dan 450 jaar de witte Lipizzaner paarden getraind worden. We hebben de stallen niet bezocht, maar zeker wel geroken! We zijn doorgelopen naar het oude centrum en De Stephansdom, de meest bekende Rooms-Katholieke kathedraal in Wenen. De kerk heeft op het hoofdgebouw vier torens, maar eentje is nooit afgebouwd en wordt ‘Steffl’, genoemd, ofwel kleine Stephan. Het dak bestaat uit meer dan tweehonderdduizend geglazuurde mozaïektegels, die prachtig glansden in de zon. Wat een imposante kerk. In de avond hebben we (natuurlijk!) een heerlijke Wienerschnitzel gegeten en daarna zijn we naar het Hundertwasserhaus gelopen. Dit is het meest gefotografeerde huis van Wenen. Het is ontworpen door Friedensreich Hundertwasser. Hij wilde een huis bouwen waarin mensen zich vrij konden voelen en daarom is het huis helemaal asymmetrisch met allemaal bonte kleuren. Zelfs in de ramen zitten geen rechte lijnen. Het was inderdaad een apart huis om te zien met bomen en struiken op de terrassen en torentjes met gouden koepeltjes, maar we vonden het minder bijzonder dan we hadden verwacht. De kleuren leken vervaagd en het pand viel wat weg in de schaduw.

Als afsluiter van de dag zijn we naar het Prater gelopen, een groot stadspark/pretpark dat is voortgekomen uit het jachtgebied van de keizer. De meest bekende attractie is het reuzenrad uit 1897. Daar hebben we natuurlijk even een ritje in gemaakt. De bakjes zijn rechthoekige rode huisjes. Het oude rad kon zich meten aan de statige stad Wenen, maar de rest van het park was zeker niet charmant. We waren weliswaar onder de indruk van de enorme hoeveelheid attracties op een klein stuk, maar stijlvol was het zeker niet met de veelheid aan flikkerende lampjes. Maar genieten was het alsnog. Keo koos een attractie uit met een hele grote schommel die hoog in de lucht zwaaide en over de kop ging. Dat was voor ons toch echt te heftig. Keo zelf vond het ook een pittige rit, maar tegelijkertijd ook een fantastische ervaring. Als afsluiter hebben Hans en Keo samen nog een hele snelle achtbaan gepakt met vijf loopings, geheel in neonlicht. Genieten! Minder genieten was het toen we onze weg terug moesten zoeken naar het treinstation bij onze camping. Dat werd een soort fout Monopoly-spel. Om de werkzaamheden te omzeilen moesten we in de metro, de tram en de bus, maar halverwege misten we een halte. Het bleek onmogelijk de route weer op te pakken. Kortom: Terug naar Start. De tweede poging leek goed, maar halverwege deze route moesten we opeens verder…op de fiets!?!? Huh??? We zijn niet opnieuw terug gegaan naar ‘Start’, maar hebben een Uber genomen. Beterrrrr….! 

Voor dinsdag waren de voorspellingen regenachtig en inderdaad begonnen we de dag met wat lichte buien. Gelukkig hadden we al in Nederland kaarten gereserveerd voor het Schloss Schönbrunn, het wereldberoemd zomerpaleis van keizerin Sisi. Het paleis werd tussen 1669 en 1712 gebouwd als jachtslot en alles in, aan en om het paleis is extravagant. Het was namelijk de bedoeling dat het paleis mooier zou worden dan Versailles. Wij zijn nog nooit in Versailles geweest, maar van dit paleis waren we in ieder geval erg onder de indruk. Er waren indertijd dan ook meer dan 1500 personeelsleden om alles tip top in orde te houden. De kamers zijn ingericht in barok- en rococostijl met overal weelderige decoraties en omlijstingen van bladgoud met gouden guirlandes met blaadjes en bloemen. Overal hangen enorme kristallen en gouden kroonluchters aan de met fresco’s versierde plafonds. Helaas mochten we binnen geen foto’s maken. We hadden er ook geen tijd voor, want we werden helemaal opgeslokt door de pracht en de praal en de verhalen van het hof. Er waren ook Japanse en Chinese kamers met lakpanelen, porseleinen vazen en handbeschilderd behang van rijstpapier. Erg bijzonder om te zien. Ook de Spiegelzaal was indrukwekkend. De kleine Mozart gaf hier op 6-jarige leeftijd al een pianoconcert voor het hof. Ook de tuin was indrukwekkend groot en mooi met achterin een gloriëtte met een enorme fontein. Er was zelfs een dierentuin, waarvan het internet beweert dat het de oudste nog bestaande dierentuin ter wereld is. We zijn niet naar binnen gegaan, maar hebben voor ons bijna 18-jarige kuiken nog wel een ticket gekocht voor het doolhof. Doolhoven blijven leuk. 

In de middag zijn we naar het centrum gereden, met eigen auto deze keer. We zijn naar de Karlskirche gelopen, een kerk met een prachtige grote groene koepel aan de buitenkant. Van binnen was de kerk ook mooi met grote marmeren pilaren en fresco’s in barokstijl. We hebben nog een klein stukje van de Ringstraße gelopen en zijn daarna met vermoeide voeten terug naar de camping gereden. Wat een heerlijke stad, veel mooier dan we vooraf hadden verwacht. Nog een leuk weetje ter afsluiting: voor het songfestival in 2015 kregen veel verkeerslichten nieuwe symbolen. Wij hebben er zelf maar eentje gezien: Twee vrouwtjes met een hartje ertussenin. Grappig toch? 

Hans, Jolanda en Keo