Naar huis

Zondag 26 augustus en maandag 27 augustus

Zondag was het tijd voor de laatste uitstapjes. Hans, Jo en Keo hebben een geocache gezocht. Hij lag op 850 meter afstand, maar dit bleek vooral in de hoogte te zijn! Een flinke klim in de hitte, maar op de top vonden we een schattige kleine tempel met een goudkleurige pagode met uitzicht op...het naastgelegen vliegveld! Leuk om te zien. In het tempelgedeelte mochten we een stoffen vlaggetje ophangen. De wind kon onze wensen naar de hemel wapperen. Uit de cache hebben we Frochi, een groene kikker, meegenomen naar Nederland om daar verder te reizen.

In de middag hebben we de Wat Plai Laem kort bezocht. Een grappige tempel met een grote lachende buddha en een buddha met 18 armen. Het leek alsof deze buddha ons vaarwel zwaaide. We hebben uiteindelijk gegeten op het strand van het hotel, ofwel 'op de camping', zoals Keo gedurende de hele vakantie volhield. Afsluitend heeft Mink ons een nieuw kaartspel geleerd. Presidenten. Wat een lol.

Vandaag was het onze allerlaatste dag. We moesten nog een aantal uren wachten op onze transfer naar het vliegveld, dus...de kaarten bij de Starbucks maar weer op tafel! Onder het eten hebben we terug gekeken op deze mooie vakantie. We hebben echt een kijkje kunnen nemen in het leven van de Thai. De verhalen over de huisgeesten in de huisjes voor het huis en op de drempels van de huizen zijn ons het meest bij gebleven. En dat je werkelijk overal afbeeldingen van de koning en de koningin ziet. Van de tempels waren het Koninklijk Paleis en de Wat Arun in Bangkok het meest indrukwekkend en Mink en Keo vonden het hele jungle-avontuur het leukst om te doen. Hans en Jo de fietstocht door Bangkok. En Mink en Keo ook nog alle marktjes, dat hadden we nooit kunnen voorpellen. De leukste boottocht was volgens Mink die van de fietstocht in Bangkok, omdat we bij een uniek familierestaurant op het water zijn beland. Het drie keer per dag rijst en curry's eten is vooral Mink goed afgegaan qua buikpijn. Heerlijk waren de vooraf geregelde transfers.  Bijna altijd stond er iemand op ons te wachten. Het fijnste vervoer waren de dagen in de minivan met Anin en onze vaste chauffeur. Het meest jammere vindt Keo dat hij het ziplinen heeft grmist. Mink dat hij de Keiweek in Groningen heeft gemist. Wat we allemaal gemist hebben is de knusheid van kamperen. Twee hotelkamers is toch qua sfeer soms wat 'kaal'. 

Afsluitend nog weer wat nieuwe eigenaardigheden die we zijn tegen gekomen...
-dat hardgekookte eieren hier àltijd blauw zijn van binnen
-dat hier wel Westerse muziek wordt gedraaid, maar dat het altijd opnieuw ingezongen is
-dat er bij het diner soms zoveel tijd zit tussen het uitserveren van de borden dat je soms achter elkaar eet 
-dat verkeersregelaar een camera op hun helm hebben en bij iedere handbeweging minstens 6x driftig op hun fluitje blazen
-dat veel jongens roken en met vloei van bamboe


En nu dan onderweg naar huis. We zijn van Ko Samui terug naar het eiland Phuket gevlogen, hetgeen op zich al een belevenis was. Het vliegveld van Ko Samui is heel klein. De vertrekhal is een afdak van hout met rieten meubels. Je zit pal naast de landingsbaan te wachten. Een alleraardigst treintje, net als in de Efteling, reed ons naar een klein propellervliegtuig. Paste helemaal bij de stijl. 
Op Phuket moesten we 4 uren wachten. Mink moest nog veel dingen regelen en had even tijd,  dus hij heeft een inboedel- en een WA-verzekering afgesloten,  heeft studieboeken besteld, heeft een bed besteld (althans die bestelling hangt nog half de lucht) en heeft zich ingeschreven in de gemeente Groningen. Goed bezig! Inmiddels zijn we in Dubai, waar we weer 5 uren moeten wachten, waarna we terugvliegen naar Schiphol.
Voor thuis hebben we natuurlijk veel zin om Kayro te halen, maar er waren ook andere dingen die we gemist hebben: aardappelen met groente, boerenbeschuiten en wc's die wc papier door kunnen spoelen. En Keo zijn dagelijkse plakje ontbijtkoek. Dingen die we niet zullen missen zijn: de vieze rioolstank in sommige straten, de vaak wat harde bedden en de hitte...

Tot morgen!

Groetjes Hans, Jolanda, Mink en Keo