Kanchanaburi

Maandag 13 augustus

Vanochtend om 7.30 uur troffen we onze gids Anin.  Een lieve, vrijgevochten, slimme dame met veel humor. Wat een mazzel! Ze wilde graag vertellen over haar land en vond in ons gretige luisteraars. Er stond een busje voor ons klaar met een chauffeur voor de komende dagen in Kanchanaburi. 

Als eerste zijn we naar de May Klong Railway Market gereden. Tegen de zijkanten van het treinspoor waren kleedjes en manden met eten uitgestald, overdekt met een soort klapbare zonneschermen. Midden tussen de rails was dus een overdekt looppad. Toen een trein naderde, werd dit aangekondigd met getoeter. De bezoekers moesten wachten bij de spoorbomen. Niet erachter, ben je gek, dat is zo Hollands....hier stond gewoon een drom mensen op en naast het spoor en de spoorbomen werden daar handmatig tussen gedrukt door een fluitende agent. De trein rolde langzaam door en als hij bij je langs kwam deed je een stapje achteruit en hield je je buik wat in, haha, past best...De doeken boven de markt werden in sneltreinvaart weggeklapt en de handelswaren opzij gezet. Zodra de trein voorbij was, werd alles binnen een paar seconden weer opgebouwd. Fascinerend! Op de markt waren weer veel aparte produkten te koop. We zagen bijvoorbeeld een schaal met hele kikkers om te eten! Anin heeft voor ons wat bijzonder fruit gekocht om te proeven: Mangoesteen en Rambutan. Heerlijk zoet!  Sprak ons meer aan dan die glibberige kikkers...

Na de markt heeft Anin ons kort meegenomen naar een kokosnoot-/palmsuikerplantage waar ze ook orchideeën kweken. Leuk om te zien dat er niets werd verspild. Uit de bloesem werd palmsuiker gemaakt. De schillen van de kokosnoot werden gebruikt om de orchideeën in te laten groeien of als brandstof bij de verdere productie van palmsuiker. 

Daarna zijn we naar de drijvende markt bij Damnoen Saduak gegaan. Eerst hebben we een heel stuk door de plantages van de plaatselijke boeren gevaren in een longtailboot. Dat was heerlijk koel. De grond is hier duidelijk rijker met veel kokosnoten, mangobomen en bananenbomen. De huisjes op palen waren mooier en luxer en ook de geestenhuisjes hadden duidelijk van deze welvaart geprofiteerd. De markt zelf was wel erg toeristisch. Er waren nog maar een paar traditionele bootjes met koopwaar in manden, de rest lag uitgestald in 'winkeltjes' langs de kant. En het meest gênante was dat wij bijna al ons contante geld in de bus hadden laten liggen! We werden langzaam langs alle kraampjes gevaren. De verkopers boden hun waren met verwachtingsvolle blikken aan. Met het schaamrood op de kaken wimpelde Jo alles af met een glimlach en de Thaise tekst 'kap kun ka' (nee bedankt). Eén verkoopster deed het overigens wel erg leuk. Ze sprak ons aan met de woorden 'Goedkóópèr dan Hema'!

Na het eten nam Anin ons mee naar een kleinschalig olifantenkamp. Ze vertelde dat hier van de poep papier werd gemaakt en wij hebben toevallig thuis zo'n papier boven de bank hangen. Anin was erg positief over de verzorging van de olifanten, maar eenmaal daar waren we minder blij. Het was de bedoeling om ritje op een olifant te maken! Jo protesteerde nog, noemde misbruik van olifanten, maar Anin vond dit klinkklare onzin. 'Enjoy', riep ze tegen de kinderen. En wij hobbelden er op een tweede olifant dan toch maar achteraan...

Na een heerlijke lunch in een plaatselijk restaurant hebben we nog een stukje 'zwarte' geschiedenis van deze streek meegepakt. We hebben de beroemde brug over de rivier de Kwai bezocht.  Dit is een onderdeel van de 'dodenspoorlijn' tussen Thailand en Birma, die werd aangelegd in de Tweede Werelldoorlog tijdens de Japanse bezetting. Duizenden westerse krijgsgevangen uit de Jappenkampen zijn bij de bouw om het leven gekomen door de slechte werkomstandigheden. We hebben ook de begraafplaats bezocht. Het was indrukwekkend, vooral voor Keo. Verhalen over de oorlog komen bij hem altijd erg binnen. 

Terug in het hotel zijn we lekker gaan zwemmen en we hebben de avond met een spelletje Regenwormen vroeg afgesloten. Keo lijkt soms nog steeds iets onder de leden te hebben.  Morgen weer een dag...