Omgeving Kanchanaburi

Dinsdag 14 augustus en woensdag 15 augustus

Gisteren hebben we opnieuw een dagje rondgereden in het busje met Anin. Voor de jongens heelijk, want de stoelen kunnen helemaal plat, dus onderweg konden ze lekker muziek luisteren en slapen. Keo had opnieuw buikpijn, maar voelde zich verder wel redelijk. Misschien toch wennen aan de vreemde kruiden, curry's en noedels die ze hier drie keer (!) per dag serveren? Jo heeft ook al een paar dagen wat last van haar darmen...je weet het niet.

We zijn kort langs een oude Khmer-tempel gereden, Prasat Muang Singh. De Khmers zijn een tijdlang de baas geweest in een groot stuk van Thailand. Er was niet veel meer te zien, maar toch even de moeite van het stoppen waard. De architectuur van de Khmer is grof, met grote stenen en rechte torens. Bij boeddhistische tempels is de toren klokvormig. In Bangkok zagen we de Khmer-vorm ook al bij de Wat Arun.

Daarna zijn we doorgereden naar ons hoofddoel van de dag: de Erawan waterval. Prachtig!
Deze grootste waterval van Thailand heeft zeven verdiepingen. Keo wilde graag tot de top klimmen, maar dat bleek te gevaarlijk ivm de regen van de afgelopen periode. Wat wel gaaf was, was dat we op twee plekken konden zwemmen onder de waterval! Dat was heerlijk!  Maar zodra je een voet in het water stak, kwam er een hele school vissen op af en die zogen zich meteen vast aan je voeten en benen. We hebben vreselijk hard gelachen,  omdat we steeds onze voeten als reflex weer uit het water trokken. Het was echt een gek gevoel! En hier betalen mensen in Nederland dus geld voor! Ons niet gezien!

Na de waterval hebben we de Hellfire pass bezocht. Dat is ook weer een onderdeel van de Dodenspoorlijn. De dwangarbeiders moesten een 5 meter brede passage uit de rotsen hakken.  's Nachts werd het werk verlicht door mijnlampen. Door het vuur in de lampen en de heftige omstandigheden leek het welde hel. Vandaar de naam. We waren wel even stil van deze plek. Als laatste onderdeel van de spoorlijn zijn we nog met oude stoomtrein over de oorspronkelijke houten spoorbrug bij de Kwai gereden. In een grot bij het station heeft de koning een boeddhistische tempel laten bouwen om de slechte geesten uit deze zwarte periode te vervangen door goede.  Wij hebben met Anin een ritueel gedaan, waarbij we stokjes moesten schudden tot er één op de grond viel. Je kon dan de toekomstvoorspelling voor dat betreffende stokje lezen. 

De mooie toekomstvoorspelling van Keo ging vast en zeker over de verre toekomst, want in de avond is Keo dan toch echt ziek geworden. Koude rillingen,  diarree, hoofdpijn, duizelig en koorts. De koorts liep op en vanochtend had hij bij het opstaan al 39.3 °. En we moesten ook nog eens uitchecken bij het hotel! Niet handig en niet fijn. We zijn met Anin naar het ziekenhuis gereden voor een diagnose ivm mogelijke malaria. Dit bleek gelukkig niet het geval. De bloedwaarden lieten wel een infectie zien, een darminfectie dus waarschijnlijk. In het ziekenhuis wilden ze Keo aan een infuus met zout  leggen, omdat hij er zo ziek uitzag. Dat leek ons nog te snel. We zijn wel gestart met antibiotica en geven de zouten vooralsnog via ORS. Die heeft hij er helaas nog wel weer uitgespuugd, maar we proberen dapper door. Anin had ondertussen voor ons geregeld dat Keo tot 15.00 in zijn kamer mocht blijven liggen. Daarna zijn we met het busje naar Ayutthaya gebracht. Ook in het busje heeft hij steeds geslapen. Het bezichtigen van de mooie (ruïne)tempels van Ayuthaya is natuurlijk niet gelukt,  maar de chauffeur heeft ons vanuit auto nog een paar mooie tempels van de buitenkant laten zien. We zijn afgezet op het station. Precies vannacht slapen we namelijk niet in een hotel, maar in een nachttrein! Op zich een leuke belevenis, maar niet met hoge koorts! Gelukkig hebben we een eigen luxe slaapcoupé waar we voor Keo een heerlijk bedje hebben kunnen maken. Morgenochtend komen we aan in Chiang Mai in het noorden van Thailand. Hopelijk knapt onze kleine man dan al weer wat op. We gaan het zien en maken er het beste van!

Groetjes Hans, Jolanda, Mink en Keo