Kennismaking Chiang Mai

Donderdag 16 augustus

De nacht in de nachttrein was los van het ziek zijn van Keo best een aanrader. Wel mazzel dat er dit jaar een nieuwe luxe trein in gebruik is genomen. De jongens sliepen prima, wij ook redelijk en de kilometers naar het noorden tikten als vanzelf weg. In totaal was het 12 uren in de trein. Vanochtend om 6.00 uur klonk aan onze deur 'Sawadee ka! Breakfest!' en toen we de gordijntjes opendeden keken we onze ogen uit. De natuur is hier heel anders. Overal waar je kijkt is het groen met weelderige tropische planten en bomen. Het is bergachtig en tussen de bergtoppen hing een sluier van mist. Echt prachtig!
Onze transfer stond op het station gelukkig klaar en we waren al om 7.30 uur bij het hotel. Dat was fijn voor de zieke Keo! Dachten we...Waar we echter helemaal niet over nagedacht hadden was dat we pas in de middag in onze kamers konden! Oeps...Keo wilde alleen maar liggen en slapen, dus we zijn uiteindelijk maar op de bedjes bij het zwembad gaan liggen, zodat Keo daar kon slapen. En niet alleen Keo lag daar diep te slapen, ook de andere beide mannen waren uiteindelijk ver weg! Gelukkig maar, want we hebben daar toch  6 uren moeten wachten. Dat ging eigenlijk best prima, maar Jo mistte wel een kletsmaatje met al die slapende mannen om haar heen. Keo hield zich dapper, maar heeft de boel daar toch nog een keer ondergespuugd...het arme manneke. Toch leek hij qua koorts wat beter en toen we eenmaal de kamers in konden keek hij af en toe een filmpje op zijn telefoon en begon hij wat meer babbels te krijgen. De omslag is ingezet. 

Mink is vanmiddag om de beurt met ons op stap geweest,  zodat de ander bij Keo kon blijven. Mink en Jo zijn naar  de meest bekende tempel van Chiang Mai gegaan: de Wat Phrathat Doi Suthep. Werkelijk een klein pareltje met heel veel pracht en praal en goud. De tempel ligt op de top van een berg. Met de taxi zijn we via mooie kronkelwegen al een stuk naar boven gereden, maar om de tempel echt te bereiken moet je een lange trap met 309 treden omhoog klimmen. Langs de trap natuurlijk zoals gebruikelijk hier een wirwar van kraampjes voor alle toeristen. Pas daarna kwamen we in het echte heiligdom waar je echt geen toeristenkraampjes tegenkomt, alleen heel veel biddende mensen. Deze plek wordt als zeer heilge plek beschouwd. Het verhaal achter deze tempel is ook weer een prachtig verhaal.  Een stuk van een schouderbeen van Buddha zou door de Koning op een witte olifant zijn gezet, die vervolgens zou zijn losgelaten in de jungle. De olifant beklom toen de berg Doi Suthep. Daar trompetterde hij drie keer en viel toen dood neer op de heuveltop. De koning heeft toen opdracht gegeven op deze heilige plek de kleine gouden pagode op de rug van de olifant als tempel te bouwen. En dat is meer dan goed gelukt! Nog altijd worden hier veel offers gebracht in de vorm van bloemen en geld. Er is zelfs een kamer die helemaal vol ligt met giften. Geld uit allerlei landen ligt tentoongesteld in houten kasten. Heel apart.
Wat ook heel apart is, is dat we in de afgelopen week steeds dezelfde mensen tegenkomen. Een jong stel van de fietstocht in Bangkok sliep weer naast ons in de nachttrein, een gezin uit het vliegtuig kwamen we tegen in ons hotel en later weer bij de watervallen.  En zo nog een aantal. Iedereen maakt toch min of meer hetzelfde rondje. Heel grappig die herkenning midden in Azië. Vandaag hoorden we in de tempel opeens 'hé hoi, we waren even benieuwd hoe het met je andere zoon gaat'. Heel grappig. 

Later in de middag is Mink nog even op stap gegaan met Hans. Geen cultuur hoor, ben je gek, daarvan had Mink vandaag genoeg gezien. Hij wilde graag naar een heel groot en modern winkelcentrum dat hij onderweg in de taxi had opgemerkt. Hans sprak het onderdeel 'Starbucks' daarvan dan wel erg aan. Ieder zo zijn pleziertjes!

In de avond begon Keo toch echt op te knappen. Hij had geen koorts meer en voelde zich beter.  Hij heeft een paar hapjes rijst gegeten en een glas appelsap gedronken zonder spugen.  Op darmgebied kan het nog beter. 
Keo had vanavond zelfs nog even puf voor een spelletje!

Groetjes Hans, Jolanda, Mink en Keo